Jak dowaidujemy się ze strony producenta czwórniak ów powstał na bazie miodów pozyskanych przez pszczoły z kwiataów wierzby, rzepaku facelii i mniszka. Miód o barwie cytrynowej, idealnie klarowny z delikatną perlistością, zapewne wynikającą z procesu dojrzewania. W zapachu intensywny, landrynkowy, kwiatowy, przyjemny. Smak ma na pewno wielostopniowy, bo na początku przyjemnie słodzi jak na czwórniaka, lecz stopniowo przechodzi w ostrość, a nawet goryczkę i na samym końcu jest piekący. W sumie więc jest to miód wytrawny, przyjemnie gładki na początku z zaskakującym piekącym finiszem. Ma coś szpetnego z charakteru czwórniaka Szeptucha z Augustowskiej Miodosytni. Po podgrzaniu czujemy mocny landrynkowy aromat. Jest dobry, zyskał na winności, zaokrąglił się, stał się orzeźwiający i hardy, a na końcu czujemy jakby zwiększoną taniczność i garbniki powodujące zwiększenie jego wytrawnosci. Nie polecamy ogólnie grzania czwórniaków ale ten się nadaje. Generalnie miód słodki, rześki i nic w nim nie dominuje. Grzany zyskał większą spójność smaków i jakby był mniej piekący. Zaostrza apetyt i wydawało się nam, że zawiera jakieś zioła, mając nieco apteczny posmak i bardzo delikatne nuty ziemistości. Cieszy normalna flasza 0,75, trochę mniej zaś cieszą siarczyny, a na etykiecie straszy jakiś potworek o imieniu Leszy, czyli demon pogański słowian. Firmie polecamy zmienić ten ohydny design, a kupujcym polecamy przelać miód do drugiej flaszy, a tę czym prędzej wyrzuć.